واژه كوكو از واژه فرانسوي Rocaille به معني سنگريزه گرفته شده است، اين واژه مخصوصاً به سنگ ريزه‌ها و صدف‌هايي اطلاق مي‌شود كه در تزئين غارهاي مصنوعي به كار مي‌رفت، روكوكو در حقيقت ادامه شيوه باروك بود كه مخصوصاً در فضاهاي داخلي با افراط در تزئينات و ريزه‌كاري توام به كار مي‌رفت.
روكوكو در فرانسه به دنيا آمد و در آلمان به حد اعلاي تكامل رسيد. آزادي معماري در اين سبك از حد و حصر گذشت و آنها اشكال خاص معماري اين دوره را به وجود آوردند.
معماري اين دوره سبك، ريزنقش و شادي‌انگيز است، از ويژگي آن به كارگيري بيش از پيش عدم تقارن در تزئينات مي‌باشد.
روكوكو آخرين تجلي يك سبك اصيل اروپايي است. هنر روكوكو مي‌كوشد براي ايجاد زيبايي بدون رعايت ملاحظات از آغاز اين دوره، تزئينات داخلي بناي مارلي، معماري نمازخانه ورساي، جايگاه خوانندگان نوتردام، كاخ فردريك كبير و كليساي قديس يوحنا را مي‌توان نام برد.
روكوكو آخرين تجلي يك سبك اصيل اروپايي است. هنر روكوكو مي‌كوشد براي ايجاد زيبايي بدون رعايت ملاحظات از آغاز اين دوره، تزئينات داخلي بناي مارلي، معماري نمازخانه ورساي، جايگاه خوانندگان نوتردام، كاخ فردريك كبير و كليساي قديس يوحنا را مي‌توان نام برد.
